E 68/134
Dags | Safnmark | Efni | Heimildarmenn | # |
---|---|---|---|---|
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Fólgið fé í jörðu. Heimildarmaður heyrði ekki talað um slíkt í Saurbænum. En annarsstaðar var það og | Herdís Andrésdóttir | 9213 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Sálmar; lög | Herdís Andrésdóttir | 9214 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Börnin í Kjörvogi þurftu að sjá um grásleppunetin þegar faðirinn var í hákarlalegu. Móðir heimildarm | Herdís Andrésdóttir | 9215 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Af Þorsteini í Kjörvogi. Hann var stórmerkilegur maður og hann kunni tungumál og ýmislegt fleira. Va | Herdís Andrésdóttir | 9216 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Ekki mátti veiða í ákveðinni tjörn á Núpi. Í henni var svolítil silungsveiði og var talið að huldufó | Kristín Friðriksdóttir | 9217 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Einn gamall maður var mjög trúgjarn á tilvist huldufólks. Það var nokkur huldufólkstrú. | Kristín Friðriksdóttir | 9218 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Heimildarmaður heyrði talað um steina sem að huldufólk ætti að eiga heima við. Þar mátti ekki gera n | Kristín Friðriksdóttir | 9219 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Spurt um ýmsa hjátrú, svo sem nykur, silungamæður, loðsilung, öfugugga. neikvæð svör, nem hún hefur | Kristín Friðriksdóttir | 9220 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Mikil draugatrú var í Öxarfirði. Heimildarmaður minnist á Núpsdrauginn. Um hann hefur ýmislegt verið | Kristín Friðriksdóttir | 9221 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Skyggnir menn voru einhverjir. Ein unglingstúlka sá allt mögulegt þegar hún var barn. Hún sá framlið | Kristín Friðriksdóttir | 9222 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Sagnakona | Kristín Friðriksdóttir | 9223 |
30.10.1968 | SÁM 89/1988 EF | Loðinbarðasaga | Kristín Friðriksdóttir | 9224 |
30.10.1968 | SÁM 89/1989 EF | Loðinbarðasaga | Kristín Friðriksdóttir | 9225 |
01.11.1968 | SÁM 89/1989 EF | Sumir segja að Kort Þorleifssyni ríka hafi verið sendur draugur af því að menn öfunduðu hann af konu | Hjálmtýr Magnússon | 9226 |
01.11.1968 | SÁM 89/1989 EF | Huldufólk. Eitthvað var talað um það. Það átti að ganga ljósum logum. Minnst á Tungustapa og Ásgarðs | Hjálmtýr Magnússon | 9227 |